Каб беларуская мова развівалася, пашыралася, станавілася ўсё больш папулярнай, трэба больш размаўляць па-беларуску. Не ад выпадку да выпадку, не на вечарынах, тэматычных занятках і творчых сустрэчах — а ў побыце.
З такой высновай пагадзіліся ўдзельнікі творчай сустрэчы ў цэнтральнай раённай бібліятэцы. Мерапрыемства было прызначана да Міжнароднага дня роднай мовы. Ва ўтульнай зале сабраліся супрацоўнікі бібліятэкі, паэты Галіна Цыганкова і Ганна Жылінская, навучэнцы раённай гімназіі.
Ведаеце, мова лілася лёгка і вольна. Гімназісты пранікнёна чыталі творы беларускіх класікаў, паэты — свае асабістыя творы. Вёўся агульны дыялог пра гісторыю беларускай мовы, пра яе ролю ў жыцці народа. Наогул — пра адносіны да роднай мовы ў розных краінах свету.
Сярод сталічнай, абласной моладзі размаўляць па-беларуску — гэта даўно ўжо своеасаблівы трэнд. Гэта модна, гэта прыгожа. Мы на Клімаўшчыне больш размаўляем на трасянцы. Але калі ўдумацца, то і ў трасянцы пераважаюць беларускія словы, або словы з беларускімі каранямі ці больш падобныя да беларускіх слоў. І амаль паўсюдна ў нас “ў” (у кароткое (нескладовае) на канцы слова. Так што большасць з клімаўчан скажа ў побыце, напрыклад, не “Куда ты пошел?”, а “Куды ты пашоў?” І бульба ў нас, і бурак, і цыбуля, і пуня, і дровы.
Вялі мерапрыемства супрацоўнікі бібліятэкі Крысціна Курносава і Ларыса Мамрыкава. Яны былі не толькі мадэратарамі, але і прапанавалі вельмі цікавую віктарыну. І захапілі ў палон літаральна ўсіх: кожны з прысутных, як кажуць, уключаў мазгі і хуценька шукаў адказы на пытанію А яны былі, здавалася б, хоць і даволі простыя, але — з сакрэцікам.
Дырэктар Клімавіцкай бібліятэчнай сеткі Таццяна Даменікан падзякавала ўсім за тое, што прыйшлі на сустрэчу. Пажадала поспехаў у працы, вучобе і творчых здабыткаў.
Пра шчасце
І дзе шукаць такое шчасце,
Каб ўсё жыццё яго любіць?
З якіх яго складаць мне частк
І як жа часам не згубіць?
З усіх каханых ці то з грошай?
З дзяцей, сям’і ці без людзей?
З кватэр, машышы або, можа,
З цікавых думак і падзей?
З чаго складаць? А мо — не трэба?
Навошта сэнс яго шукаць?
Цягнуцца безліччуц у неба,
У цемру вечную гукаць?
Дык дзе ж шукаць? Калі? Навошта?
Не трэба марнаваці час.
Яно — вялікае, без кошту,
Прыйдзе само тады да нас.
Ганна Жылінская.
У зімовым лесе
Цішыня аж да звону ў вушах,
Кожны крок аддаецца рыпеннем.
Сёстры-елкі прыбраліся ў шаль,
Бы святкуючы дзень нараджэння.
Завушніцамі шышкі на іх
Дапаўняюць убор адмысловы.
Заінела бярозы стаяць,
Ганарліва схіліўшы галовы.
Асляпляе ушчэнт белізна.
Не, не бель — самацветнае ззянне.
І такая наўкол цішыня —
Я прытойваю нават дыханне.
Галіна Цыганкова.
